Liturgia Słowa Życia
Z Ewangelii według św. Jana
Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
10, 27-30
12 maja
Czwarta Niedziela Wielkanocna
Różnica między owcami Jezusa a owcami tego świata jest taka, że jedne słuchają Jezusa, a inne słuchają katechezy tego świata – mediów, mody, propagandy; nie słuchają słów Chrystusa, ale głosów obietnic, kłamstwa, głosu własnego egoizmu, marzeń i często za tym idą. Dzisiaj w Liturgii słyszymy fundamentalne słowa: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je”. Jezus zna mnie, zna ciebie i nie gorszy się nami. On panuje nad sytuacją, zna dolę człowieka, to wszystko, z czym my się męczymy, co przeżywamy; nasze niepokoje, nasze niemoce. Jest dobra nowina: zna cię Jezus! Zna mnie lepiej niż ja siebie, jak znał Piotra, Judasza i nie przestał ich kochać. Wiedział, do czego jestem zdolny, powołał mnie i ciebie, byśmy byli Jego uczniami, owieczkami w Jego owczarni. Żeby za kimś pójść, trzeba go widzieć albo słyszeć. Gdzie zobaczę Jezusa? W kościele? W drugim człowieku? Nie jest to łatwe, lepiej więc słuchać, aby nie zbłądzić i nie pójść inną drogą niż Pasterz. To właśnie w trudnych sytuacjach, często w zmęczeniu, w cierpieniu idziemy Jego śladami. Czasem w najtrudniejszych odcinkach drogi trzeba stawiać stopy w miejsca, gdzie On postawił swoje, a nasze – często krzyżowe – drogi, kiedy słuchamy Jego słowa, stają się Jego Krzyżową Drogą, gdzie dokonuje się pascha – przejście. Nie własną mocą, ale mocą udzielonego nam Ducha Świętego.O. Stanisław Jarosz OSPPE
