DALSZY ROZWÓJ

Siedemnastowieczną świątynię zastąpił kolejny drewniany kościół, wzniesiony w 1760 r. staraniem proboszcza ks. Baltazara Antoniego Tarkowskiego, a kolejny gospodarz parafii ks. Franciszek Albertrandi wybudował 20 lat później plebanię, która służyła parafii przez 200 lat (została rozebrana w 1982r.). Wystawiony w XVIII w. kościół miał dwuwieżową bryłę utrzymaną w duchu barokowym. W połowie następnego stulecia świątynia uległa przebudowie w stylistyce klasycystycznej, otrzymując fasadę bezwieżową, z trójkątnym szczytem i dwoma gzymsami. Zachowały się rysunki ilustrujące metamorfozę brwinowskiego kościółka. Prawdopodobnym fundatorem przebudowy był Eustachy Marylski, właściciel pobliskich Książenic i Żółwina, inicjator wystawienia drewnianej kaplicy grobowej na miejscowym cmentarzu. Prawdopodobnie przebudowa spowodowana została złym stanem technicznym budynku oraz koniecznością dostosowania chóru do sprawionych w 1855 r. organów. W 1927 r. by dostosować rozmiary kościoła do potrzeb parafii zaczęto wznosić obecną świątynię wg projektu arch. Mieczysława Wołkowińskiego. Czasy te być może pamiętają jeszcze najstarsi parafianie. Początkowo na froncie kościółka drewnianego dostawiono wieżę z dzwonami. Po pewnym czasie przystąpiono do budowy murów zewnętrznych kościoła wraz z bocznymi nawami, otaczając ściany drewnianej świątyni, z której korzystano jeszcze do 1937r. Wówczas wykonano strop nowego kościoła, postawiono dach, rozebrano obudowane już murami ściany kościółka drewnianego i przystąpiono do wykańczania wnętrza. Inicjatorem budowy był ówczesny proboszcz ks. Franciszek Kawiecki. W nowym kościele pozostało wyposażenie z rozebranej drewnianej budowli. Zespół pięciu ołtarzy, barokowa nastawa chrzcielnicy i rokokowa ambona pochodzą z 2 poł. XVIII w. Dwukondygnacyjny ołtarz główny ozdabiają rzeźby arcykapłanów Aarona i Melchizedeka, umieszczone nad bramkami bocznymi, zaś pole centralne, ujęte dwiema kolumnami, zajmuje obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w sukience z blachy srebrnej z 1 poł. XVIII w., przeniesiony zapewne z wcześniejszego ołtarza. Nad obrazem dwa putta trzymają koronę. Po obu stronach tabernakulum w formie tempietta klęczą na wolutach figury adorujących aniołów. Górną kondygnację z obrazem Pana Jezusa wieńczy otoczony promieniami i obłokami trójkąt z Okiem Opatrzności. Prawy ołtarz boczny zdobi osadzony w oryginalnych ramach obraz św. Floriana, przypisywany jednemu z najwybitniejszych polskich malarzy połowy XVIII w., Szymonowi Czechowiczowi. W lewym ołtarzu umieszczone zostało późniejsze malowidło F. Hegmanna z 1883 r., przedstawiające św. Antoniego Padewskiego. Obrazy z ołtarzy stojących przy ścianach północnej i południowej w nawach bocznych przedstawiają św. Stanisława biskupa i św. Rocha - patrona chorych i orędownika w czasie zarazy. Barokową nastawę chrzcielnicy ozdabia pełnoplastyczna scena Chrztu Chrystusa ze św. Janem polewającym wodą głowę stojącego niżej Jezusa i umieszczonym za nim aniołem. Baldachim wieńczy figura Boga Ojca z oznakami władzy nad światem (berło i glob ziemski). Na krawędzi gzymsu, poniżej Boga Ojca siedziało putto trzymające banderolę z inskrypcją odnoszącą się do sceny poniżej: "Ten jest Syn mój miły" (obecnie figurka zdemontowana). Kształt baldachimu chrzcielnicy powtarza kosz i baldachim ambony, które jednak już są dekorowane rokokowym repertuarem motywów ornamentalnych. W zaplecku osadzony był niegdyś obraz Dobrego Pasterza. Baldachim ambony wieńczy figura św. Andrzeja z atrybutem jego męczeństwa - krzyżem w kształcie litery X. Analogiczna struktura chrzcielnicy i ambony mogą sugerować pierwotnie symetryczne ich rozmieszczenie względem ołtarza głównego. Być może przy osadzaniu w nowym wnętrzu elementów wyposażenia ze starego kościoła zmieniono ich układ przestrzenny. A może w domowych archiwach parafian znajduje się fotografia wnętrza poprzedniej świątyni, uwiecznionego przy okazji jakiejś uroczystości ? Oprócz omówionego XVIII-wiecznego wyposażenia zachowały się dwa krucyfiksy pochodzące z wcześniejszych kościołów, jeden o cechach późnogotyckich umieszczony w kruchcie i drugi, późniejszy - na filarze międzynawowym. 13 czerwca 1967 r. kościół konsekrowany został przez Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. Od 1993 r. Brwinów jest siedzibą dekanatu brwinowskiego archidiecezji warszawskiej. Sądzę, że z korzyścią dla parafian będzie poznanie przytoczonych faktów z dziejów własnego kościoła i parafii, gdyż zawsze warto uświadomić sobie szacowny już wiek tego, co oglądamy na co dzień i może dostrzec coś nowego w tym, co nas otacza.